ΔΕ ΠΕΘΑΝΑΜΕ ΑΚΟΜΗ

Κάπου ανάμεσα στις κενές ώρες,

τα τσιγάρα, τους καφέδες, τις σειρές σε επανάληψη.

Κάπου εκεί θυμήθηκα πως δεν έχω πεθάνει.

Πως η καταστολή είναι κρατικός σχεδιασμός.

Και βολεύει να μένουμε μόνοι, καταθλιπτικοί και κουρασμένοι.

Σηκώθηκα.

Πήρα το τετράδιο, τα μολύβια , και βγήκα από το υπόγειο.

Ο ήλιος με τυφλώνει ή το σκοτάδι που συνήθισα;