Το αμάξι που πέθανε μέσα ο γάτος μου, μου δημιουργεί τώρα πιά μια νοσηρή απέχθεια.
Είναι λες και η μυρωδιά του θανάτου δεν έφυγε ποτέ από μέσα.
Ακόμα και μετά από πολυάριθμους βιολογικούς καθαρισμούς.
Όταν προσπάθησα να μπώ μέσα, ύστερα από μερικά δευτερόλεπτα ήθελα να ξεράσω.
Το αίμα του, πότισε τα καθίσματα.
Και τα χέρια μου.
Αυτά όμως τα έχω πάντα μαζί μου.
Το αμάξι δεν θέλω να το ξαναδώ.
Πατέρα, αν ήθελες μετά απο χρόνια να μου το δώσεις, σε ευχαριστώ.
Αλλά δεν το θέλω.
