ΑΦΙΛΟΞΕΝΑ

Η γειτονιά είναι έρημη.

Ώρα μικρή. Και άρα λογικό.

Κάτι όμως μοιάζει διαφορετικό.

Άλλοτε, ακόμα και χειμώνες σαν αυτόν,

μπορούσες ακόμα να μυρίσεις το γιασεμί.

Και ας είχε καιρό να ανθοφορίσει.

Η παιδική χαρά στο δασάκι.

Άλλοτε την κοίταξες, θυμήθηκες και γέλασες.

Σήμερα μοιάζει απόκοσμη.

Το στενό φωτιζόταν με ένα ζεστό πορτοκαλί χρώμα.

Πότε έγινε μπλε;

Και πότε το αίμα μας πότισε το πεζοδρόμιο;

Απουσιάζαμε ή απλά δε μας ρώτησε κανείς;

Μακάρι να σήκωνες το τηλέφωνο.

Ήθελα να σου πω να ανάψεις τον θερμοσίφωνα.

Έχει κρύο και δε το περίμενα.

Θα έδινα τα πάντα για ένα ζεστό μπάνιο.

Μπορεί εν τέλει να μην άλλαξε τίποτα.

Εμείς μεγαλώσαμε.